Een blog over hoe je om zou kunnen gaan met blessureleed…puur mijn eigen ervaring na een jaar met een rugblessure.

Geduld, discipline, doorzettingsvermogen en nog meer geduld… herstellen van een blessure. Leuk is het natuurlijk niet, belangrijk om dit goed te doen wel. Lastig? Als je er voor kiest om daar de uitdaging van in te zien, helpt dat om zo’n periode goed door te komen.

Knop om

In het kort: in maart 2022 deed ik mee aan een training waarbij ik veel, zwaar en verkeerd getild heb. Dat leverde me een rugblessure op…die in mei 2022 uiteindelijk een hernia werd. Mega veel spijt van die eerste training, maar daar had ik niks meer aan. Hele mooie dingen op de planning, kon allemaal zo de prullenbak in. Dat het lang zou gaan duren realiseerde ik me gelijk, de knop ging snel om. Van spijt en teleurstelling, naar acceptatie en ‘hoe kom ik hier zo goed mogelijk weer bovenop’. En vooral naar ‘hoe ga ik hier zo goed mogelijk mee om’, ik had geen zin om er chagrijnig van te worden of me er door uit het veld te laten slaan.

Die laatste twee dingen waren mijn grootste motivatie. Iets met ‘eer te na’, dat had ik dan wel weer geleerd in die training 😊.

Moeilijk? Valt mee als je het ziet als een keuze. Ik richtte me op dingen die ik wel kon en verdiepte me in het herstellen van een hernia. En daar zijn dan wel 1000 verschillende ideeën over. Pijnbestrijding, plat liggen, bewegen, fysio, operatie…alternatieve circuit, wat moet je doen?

Volg je eigen gevoel

Gelukkig heb ik een fysiotherapeut die gericht is op blijven bewegen dus dat ben ik gewend van eerdere blessures. En dat past bij mij. Toch kwam ik na het oordeel hernia via de huisarts bij een andere fysiotherapeut terecht, waarvan ik niks mocht. Niet sporten, geen oefeningen…ik voelde me steeds minder sterk worden. Het voelde totaal niet als helpend voor mijn rug, maar ik ging er in mee (‘ze zullen er wel verstand van hebben’). Tot ik met een collega sprak die hetzelfde gevoel bij deze praktijk had. Zodra ze besloot zelf kracht op te bouwen, ging haar rug met sprongen vooruit. Dat was de bevestiging die ik nodig had, ik heb dezelfde dag nog mijn dossier laten sluiten en me aangemeld bij de sportschool. Ik kon nog geen stang optillen maar wilde kijken wat wel zou kunnen.

De sportinstructeur liet mij wat stabilisatie oefeningen doen (stabilisatie weg), wat testjes om mijn krachtverschil links en rechts in kaart te brengen (40 kilo verschil) en gaf mij een schema en huiswerk. Daar kon ik iets mee, binnen een paar weken merkte ik vooruitgang.

Alternatieven

Van op de bank zitten wordt niemand beter. Niet gezelliger ook meestal. In de acute fase was ik afhankelijk van pijnbestrijding en al blij als ik mezelf uit bed kon krijgen. Een beetje op handen en voeten door het huis strompelen en verder niks. Zodra ik weer een beetje kon lopen ging ik naar buiten. Kleine stukjes wandelen, steeds iets verder. Of in een mooie omgeving.

Fietsen was voor mij ook een goed alternatief. Dan had ik zelfs even geen pijn. Ik was toe aan een nieuwe mountainbike en kocht er eentje met achtervering: minder klappen op je rug. En met een dropper: handig voor het opstappen als een bejaarde 😉. Weer lekker naar het bos. De stuiterpaadjes en hoogtemeters liet ik wel liggen uiteraard.

Zwemmen is ook een aanrader. Voor mij een drempel, ik ben geen zwemmer en vind het gewoon niet zo leuk. Toch voelde het achteraf steeds goed voor mijn rug. En ik had iets om trots op te zijn: ik ging steeds terwijl ik het niet leuk vond. Voor wie het leuk vind ergens een uitdaging van te maken, ik kreeg er zelfs een soort van plezier in 😉.

Zo bleef ik in beweging. Al was het niet wat ik het liefste doe, het lukte hier enige voldoening uit te halen. Zeker omdat ik alles zag in het kader van zo goed mogelijk herstellen. De structuur van regelmatig sporten vind ik fijn. Bovendien is buiten zijn altijd lekker. En goed voor je.

Teleurstellingen

Veel leuke dingen die op de planning stonden, moest ik afzeggen. In het begin plande ik nog vol vertrouwen dingen in op langere termijn, maar ook die moest ik dan weer afzeggen omdat het toch lang duurde. Tip: plan beter niks. Dat afzeggen is steeds weer een teleurstelling, helpt niet.

Laat je ook niet meeslepen door je sportmaatjes met het risico dat je weer te snel te veel gaat doen. Het is echt niet leuk om veel alleen te trainen en iedereen naar leuke dingen te zien gaan die jij niet kunt, maar misschien wil iemand best een keer met je wandelen of fietsen in plaats van hardlopen. Blijf verstandig…en geduldig…de tijd dat je weer de eerste bent die meegaat komt wel weer.

Wat werkte nou het beste

Voor mij heeft de krachttraining in de sportschool het meest geholpen. Je kunt er gericht trainen en oefenen. Gecontroleerd en gedoseerd. Na een maand of acht kon ik hier ook goed kijken of het lopen weer zou kunnen door wat te proberen op de loopband. En dat steeds iets langer. Tot ik weer buiten durfde. Ook heb ik veel gehad aan een paar bezoekjes aan een ESB therapeut, wat hielp om weer te gaan bewegen zoals het lichaam hoort te bewegen.

Eerlijk is eerlijk, zodra ik zover was dat ik mijn survivalrun trainingen weer op kon pakken, heb ik de sportschool gelijk weer opgezegd 😉. Ook het zwemmen doe ik niet meer regelmatig.

Zo zal er voor iedereen iets anders zijn dat goed past en werkt, al dan niet tijdelijk. Durf het gewoon te proberen en blijf niet op de bank zitten of in bed liggen.

Nog een laatste tip (met verkapte promotie voor deze sport): adventure racen. Een afwisselende sport waarbij je goed zelf kunt kiezen op welke discipline je in zet. Zo heb ik toch een paar races kunnen doen met de focus op fietsen omdat dat wel ging. En dan heb je echt het idee dat je weer iets sportiefs doet!

Of het weer helemaal hetzelfde wordt weet ik niet, ik ben weer redelijk terug maar zo vanzelf als voor de hernia gaat het echt nog niet. Kilometers en vertrouwen opbouwen, dat is mijn doel voorlopig nog wel. En vooral blijven genieten van alles wat goed gaat!

Samen met mijn fysiotherapeut (degene waar je wel van mag/moet bewegen 😉) schreef ik een blog over blessures en blessurepreventie. Gericht op survivalrunners maar ook leuk voor andere sporters.