Tweede paasdag, 25 graden en een strakblauwe lucht. Geen meubelboulevards of tuincentra voor ons, wij gaan lekker survivallen in Buren!

We hebben ons met z’n drieën ingeschreven als groep. Dat houdt in dit geval in dat we elkaar mogen helpen en slechts 2 van ons een hindernis moeten halen om alle drie ons bandje te behouden. We waren er vanuit gegaan dat we de zware variant zouden lopen, dit blijkt nu echter de lichte variant te zijn. Zowel teleurstelling als opluchting gaan door me heen ;). Maar superleuk van deze run: alle hindernissen mogen we op de zware manier proberen, dus daar gaan we voor.

Een start met vlag!

In het startvak wordt de eerste hindernis uitgelegd en compleet met een zwaaiende vlag mogen we van start! Een normale swingover is de eerste hindernis, daarna een stormbaan omhoog, een net over het water en een indianenbrug. Mooi terrein hier bij Wilgje Buitensport! Hierna gaat het wat meer de weilanden in en de hindernissen zijn niet al te gek of hoog gelukkig.

Konijnenbillen en één momentje hoogtevrees

Een groot compliment voor alle vrijwilligers, wat worden we bij elke hindernis leuk ontvangen! Vrolijke, gezellige uitleg en fanatieke aanmoediging :). Ook heel leuk zijn de creatieve hindernissen die ik nog nergens anders gezien heb. Zo moeten we ons bijvoorbeeld met een touw van kano naar kano trekken en overstappen, over ‘drijvende’ pallets rennen en met een molenzak rond de molen hollen. En grappig op 2e paasdag, het gezaagde schijfje moet door ‘konijnenbillen’ en met een rauw ei klimmen we heel voorzichtig door de appelkisten. Eén momentje met hoogtevrees, vanuit het water moeten we best hoog in een touw klimmen om apenhangend onder een brug door te gaan. Ik twijfel even of ik er weer uit zal gaan, maar vind dat dan gelukkig toch niet nodig ;).

Extra handicap

Waar we geen rekening mee gehouden hadden, we hebben een extra handicap. Er is een action camera mee. En dat blijkt nog best een operatie. Hoewel zoiets waterdicht is, blijft hij soms voor de zekerheid toch maar achter als we het water moeten oversteken en moet iemand omlopen om ‘m weer op te halen. Of de cam wordt overgegeven aan een vrijwilliger om te filmen en we moeten ‘m weer ophalen. Of we moeten alledrie om de beurt een hindernis nemen om elkaar te filmen. Ter compensatie mag er niet te veel gekletst worden onderweg en stoppen om bijvoorbeeld een steentje uit je schoen te halen is er hierdoor ook niet meer bij… Hopelijk zijn de filmpjes de moeite waard zullen we maar zeggen ;).

We rennen soms best lange tussenstukken, een mooie route. Veel vieze klei en vies water, maar met deze temperatuur ben je met elk water blij. Voordat we het weten zijn we bij de eindhindernis en met onze bandjes komen we aan bij de bel! Een hele leuke run! Fijn voor ons om ook eens te ervaren dat een survivalrun goed te doen is, we drinken er een drankje op en staan even stil bij het feit dat we dit een jaar geleden echt niet hadden gered :).