Zondag 24 maart, vol goede moed naar Zeist voor een survivalrun! Best goed getraind de laatste tijd, dus wie weet hoe ver we komen… Mijn survivalmaatjes van vandaag zijn Robert en Bart en we starten in dezelfde startgroep. Bart gaat voor behoud van zijn bandje en heeft nog meer plannen (KSR ambities en 20km in Beltrum in januari om maar wat te noemen…). Robert en ik zijn iets minder fit vandaag dus we zien het wel.

Gelijk na het startschot mogen we zagen. Een boomstammetje zit vastgeklemd en de bedoeling is dat je er een stukje afzaagt. Een handschoen aan en zagen maar! Er komt gelijk een vrijwilliger naar me toe dat ik twee handschoenen aan moet doen, die andere ligt op de grond en had ik niet gezien. Ik heb het idee dat ik al veel tijd verspil want de rest van de startgroep is al bijna klaar. We gaan helemaal niet voor de tijd maar ik laat me toch een beetje opjagen ;). Als mijn stukje eraf is doe ik de handschoenen uit en ren snel door, komt weer dezelfde vrijwilliger me achterna, je moet dat stukje meenemen! Oohja, dat had ik ooit wel eens ergens begrepen maar helemaal vergeten. Je moet het afgezaagde stuk in een kist doen en het moet ook nog eens door een gleufje passen. Gelukkig past het :). En door.

wat zit er in vandaag?

Paar swingovers, onder wat hekjes door, de hindernissen best snel achter elkaar dus het lijkt alsof we opschieten. Als we bij wat voor ons gevoel hindernis 8 is aankomen, staat daar nummer 3 bij. Ooh, er hoorden wat hindernissen bij elkaar als 1 nummer…even schakelen. De eerste echte uitdaging zijn de korte touwtjes. Maar, een hele fijne escape hier: minimaal 2 keer proberen en als het niet lukt, een strafrondje met 2 bakstenen en je mag je bandje houden! Touwtjes niet gehaald dus was blij met de stenen. Hierna nog wat hindernissen die soms even zwaar zijn maar verder goed te doen.

Dan komen we bij een mooi landgoed met daarop een mooie combi. Een heeeele lange mooie combi. We moeten best lang wachten dus kunnen onze strategie goed bespreken. Nou, goede strategie of niet, deze is (vandaag) veel te zwaar voor mij. Omdat ik niet helemaal fit ben vandaag heb ik eigenlijk niet kunnen eten en drinken. Ik heb honger en dorst en totaal geen energie meer. Ik lever mijn bandje in en heb er gelijk wat meer plezier in, ik loop gewoon verder voor de lol!

Een vreemd verzoek…?

Ik kan even bijkomen tijdens het wachten op de mannen en dan krijg ik een vreemd verzoek. Iemand hangt boven op een balk en spreekt me aan “mag ik je iets heel geks vragen, ik heb geen spuug meer”*…. Serieus denk ik, of ik in je handen wil spugen? Ja dus. Nouja, als ik iemand daarmee kan helpen, geen probleem. Goede daad gedaan, denk ik bij mezelf. Robert en Bart komen niet meer bij als ze dit horen en zijn ervan overtuigd dat ik ergens in ben getrapt… Is dat zo? Wie het weet mag het zeggen.

We lopen door, Bart heeft zijn bandje als enige van ons nog. Eerdergenoemde ambities al wel bijgesteld ;). Ook zijn onderarmen lijken inmiddels van steen en de volgende combi levert hij ‘m ook in. De rest van de run bespreken we vooral op welke dingen we de komende tijd echt moeten gaan trainen.

pannenkoeken!

We komen de beste verzorgingspost tegen die ik ooit heb gezien. Misschien had het er ook iets mee te maken dat ik zoveel honger had…maar veel keus in eten en drinken en er waren zelfs pannenkoeken die ter plekke werden gebakken! Dat was heel erg welkom, goed geregeld! Met hernieuwde energie lopen we door, we komen nog leuke hindernissen tegen. Grappige evenwichtsbalkjes, tarzanzwaaien, een ballastparcour, boogschieten, combi’s, de afwisseling is erg groot en dat maakt het heel leuk.

Bij de eindhindernis ga ik nog even helemaal het water in om het af te maken, maar het laatste stuk lukt dan toch nog. Blij dat we bij de bel aangekomen zijn :). En blij dat dit niet mijn eerste survivalrun was want dan had ik ze misschien wel niet meer zien zitten zo zwaar vond ik het. Ondanks dat toch heel leuk dat we deze gelopen hebben!

*voor de niet-survivallopers onder ons: je moet in je handen spugen om grip te hebben in de hindernissen.