De weersvoorspellingen geven sneeuw, kou en gladheid… gaan we echt naar Dinxperlo zondag? Ja hoor, als we 16 december opstaan is de wereld wit en klein… Maar op naar Dinxperlo, mijn 3e survivalrun!

Vol goede moed  – en oké, een beetje frisse tegenzin – rijden we naar de Achterhoek. We doen dit voor de lol, waarom zien we er dan zo tegenop, vragen we ons zelf in de auto af. Laten we gewoon doen alsof we naar een training gaan die toevallig in Dinxperlo is ;).

Kkkkkoud…

Van de auto naar het terrein voelen we al snel hoe koud het is. We komen één van onze trainsters en een paar sportmaatjes tegen die de KSR hebben gelopen en al weer binnen zijn! Bikkels! Leuk om te horen hoe het bij hen gegaan is en een geruststelling: zij vonden de kou goed te doen en er zit blijkbaar veel zuurstof in de lucht.

Snel onze bandjes en shirts halen en warmlopen. Anneke start het eerste, een paar startgroepen later Robert en ik. De eerste hindernis is een swingover op 4 m hoogte…die heb ik in de training nog nooit durven doen. Onder het wachten bespreken we nog even met de rest hoe hoog ie is, maar ik besluit dat ik maar gelijk mijn bandje ga laten doorknippen. Ben ik daar vast vanaf, loop ik toch een stuk relaxter heb ik tijdens de vorige run ontdekt. Eenmaal in het startvak kijk ik nog eens naar die eerste hindernis en bedenk me dat het wel een leuke grap zou zijn als ik m toch gewoon doe. We starten en rennen er naartoe. Ik klim erin, erover en weer naar beneden! In the pocket :). En applaus van mijn trainingsmaatjes aan de kant die dachten dat ik m niet zou doen.

Zwaarrrr….

In het begin vrij veel hindernissen achter elkaar, toch steeds tussendoor de handschoenen aan om hopelijk van die koude handen af te komen. Hoge hartslag, zelfs met het lopen heb ik het zwaar. Hoezo veel zuurstof in de lucht? Na een hindernis of 5 zitten we er lekker in. We komen leuke, afwisselende obstakels tegen en de sfeer onderweg is erg gezellig. Bij een paalswingover kom ik er niet gelijk overeen en ik wil mijn krachten nog niet verspillen, dus vraag aan een vrijwilliger of ze mijn bandje door wil knippen zodat ik deze kan overslaan. Nou, dat was ze niet van plan, deze kon ik toch gewoon doen?! Oké dan, ik probeer het nog een keer en met de aanwijzingen van de twee vrijwilligers lukt het :). Laat nog maar even om dan, dat bandje.

Niet kwijt te raken

Ze gaan best goed, die hindernissen die we tegenkomen. Best wel zwaar, maar leuk om te doen en gelukkig voor mij geen al te hoge dingen. Een hele steile spaanse ruiter is net iets te zwaar voor mijn armen. En we moeten nog even, dus ik wil weer liever mijn bandje inleveren om nog wat kracht te sparen. Maar ook deze vrijwilliger wilde daar niet aan meewerken. Ik moest het gewoon nog een keer proberen en het laatste stukje kreeg ik een duwtje onder mijn voet. Oké, laat nog maar even om dan, dat bandje.

Bij een combi verderop wacht ik op Robert die de combi opnieuw doet omdat hij er in het laatste deel net uit viel. Kan ik mooi even op adem komen ;). Vanaf dan wordt het helaas steeds lastiger om warm te blijven, het is vaak druk en dat betekent regelmatig stil staan (of hangen). Mijn energie wordt snel minder, de run bestaat uit 3 lusjes en aan het begin van het 2e lusje besluit ik dat ik de 3e niet meer ga lopen. Een paar hindernissen later neemt Robert hetzelfde besluit en als we na de de 2 lussen terug op het terrein komen, staat Anneke daar op ons te wachten. Ook op hetzelfde moment gestopt. Het moet wel leuk en veilig blijven!

Kopje koffie, opwarmen bij een vuurtje en wachten op Quirine die een andere afstand loopt. Zij loopt haar afstand helemaal uit! In de laatste hindernis oefent ze (helaas) even voor de nieuwjaarsduik en komt verkleumd de finish over. Dus snel droge kleren aan, naar de auto en de verwarming op de hoogte stand!

Is het een aanrader, die Dinxperloop? Ik ben dus niet zo enthousiast over de kou, maar wel over de run! Hele leuke, afwisselende hindernissen en een mooie locatie. Ook de sfeer was erg goed, zowel op het start/finish terrein als onderweg: gezellige en behulpzame vrijwilligers bij de hindernissen.

Wij rijden met een positief gevoel terug naar Arnhem!