Een ver-van-ons-bed-virus kwam dichtbij en op slot ging alles. Afstand houden, thuis werken, geen gezamenlijke sporttrainingen meer en geen evenementen of wedstrijden. Weg waren alle doelen waar we voor trainden, wat soms best even slikken was. Terug kwam wel de vrijheid om lekker te doen waar je zin in had. In je eentje dan. Òf samen op afstand, maar daar moet je dus mee uitkijken.

Uitdagingen

Alsof iedereen ze al jaren klaar had staan, de virtuele uitdagingen vlogen je al snel om je oren. Je moest uitkijken dat je daar weer niet veel te druk mee was, maar er zaten wel hele leuke tussen. Ook al was het heerlijk om te lopen waar, wanneer en hoever je zin had, een training met een leuk doel was na een tijdje ook wel weer welkom. Ik won zelfs een prijs met het lopen van 500 hoogtemeters, een challenge van Mudsweattrails. Daar werden nog wat leuke challenges aangekondigd, ik had de smaak te pakken.

Mooiste moment van de dag

Ik kreeg loopmaatje Anneke zo gek om samen 1000 hoogtemeters te lopen voor de Vertical K challenge (waar zij overigens een prijs mee won 🙂 ) en toen kwam er een hele mooie: loop 32 km, onverhard over een zelf bedachte route – èn de finish moet voor 09:00 ’s ochtends zijn. We vertrokken om 04:30 voor de zekerheid, liepen zo op het mooiste moment van de dag door de natuur. Die 32 kilometers vlogen voorbij, die afstand beviel ons eigenlijk wel.

What’s next

De volgende challenge werd aangekondigd. Er werden 14 coördinaten gegeven van de 14 toppen boven de 50 meter op de Utrechtste Heuvelrug. Daar mocht je zelf de route bij maken, wat dus zo lang kon als je wilde, maar de kortste route over deze 14 toppen is ongeveer 52km. Er was ook een light variant van deze challenge, dan kon het in twee keer. Een light variant, ik voel me dan liever niet aangesproken. Maar 52 km….wat een eind. Zou dat kunnen? Na de 32 hadden we geen centje pijn, dus het is misschien wel binnen ons bereik. De kilometers opbouwen hiervoor lijkt nu ook te overzien, als we ons zelf heel kunnen houden.

Paniek

We prikken een datum en rekenen terug. Elke week vijf kilometer extra per week om ons weektotaal op te bouwen, wekelijks een rondje van boven de 20. Bezoekjes aan de fysio (paniek!), sportmasseur, Run2day (hoort ook bij de paniek), het is soms op het nippertje maar we houden ons zelf heel. Sven biedt aan met ons mee te lopen, waar we heel blij mee zijn want hij heeft ultra-ervaring. En oke, hij kan ook iets beter navigeren 😉 . Ook melden zich spontaan wat sportmaatjes aan om onze mobiele verzorgingspost te zijn, luxe toch!

Op naar onze eerste ultra

We lopen nog een keer 33km met z’n drieën, wat heel goed gaat. We verdiepen ons goed in de route, die blijkt op 55km uit te komen maar die 3km kunnen er dan ook nog wel bij. We kopen nog een keer een paar nieuwe schoenen en hebben er vooral heel veel zin in! Op naar de Utrechtse Heuvelrug, op naar onze eerste ultra trail. En hopelijk is het dan voorlopig afgelopen met die virtuele challenges 😉 .

Inmiddels hebben we de trail erop zitten en hier kun je lezen hoe dat ging!